Een jaar in een dag

Nu ik dieper en dieper in het rood ga,
- niemand die voor mij een cent zal geven -
want aan hoeveel spanning, angst en beven
ik al deze maanden wel niet bloot sta ...

Dit tempeest heeft alles van me afgedreven.
Knockout, op de genadestoot na,
smeekt het lijf dat ik scheep op Charons boot ga.
Uitgeteld, afgedaan, afgeschreven.

Nu ik op druppelwater en -brood sta:
wat is er van mijn verblijf gebleven?
Niets beklijft op een vage voetnoot na.

Hoewel ik met de schoenen vol lood sta -
er gaat een jaar in een dag! Een eeuw in even.
Ik sprokkel morgenrood tot ik dood ga.