De pont naar Noord

Omdat ik dingen aan m'n laars lapte,
is het gisteren tussen ons ontspoord.
We zaten bij de steigers naast de Maaspoort.
Ze vertelde dat ze met me kapte:

niet meer bungelen aan een te dun koord.
Dat ze al op m'n beste vriend afstapte.
Door nood gedwongen met hem aanpapte,
enkel - hand op d'r hart - voor een troostend woord.

Dat ze hoopte dat ik dat wel snapte.
Nou, nee. Voor mij kwam het neer op brute moord,
toen ze ook nog m'n bloemen woest vertrapte.

En met een kushand (ja, echt!) stapte ze aan boord ...
Terwijl ik daar zat, naar adem hapte,
vroeg een vrouwenstem: Weet u de pont naar Noord?