Zouden ze het weten

Ik wandelde door de Rozengaard.
Weet nog goed hoe ik van de rust genoot.
Struiken, bloemen, linten, wit en rood,
vergeten namen, soms vaag nog vermaard.

Voor het kapelletje met glas-in-lood
een soldaat, die strak naar wat stenen staart:
nog niet een dag geleefd, een eeuw verjaard.
Een ouderwets RIP, een modieuze quote.

Arme sloebers, praalzuchtige rijkaard.
Waar vlegel schuilt voor Gabriëls klaroenstoot,
wacht de held, in volle glorie opgebaard.

Wrokkig, blijmoedig, miskend, verafgood -
ooit beweend gebeente, waartoe bewaard?
Zouden ze het al weten: God houdt zich dood ...