Boven de stad

'Ik wil met jou boven de stad zweven,'
riep een naakte vrouw vanaf ons balkon.
Haar welvingen fraai uitgelicht door de zon.
'Er is te weinig sprookje in mijn leven.'

Waarna zich een bizar gesprek ontspon:
'Waar is de klik tussen ons gebleven.
Raken jij en ik ooit weer verweven.
M'n leven loopt leeg als een lekke ballon.

Hoe vaak heb ik je dat niet ingewreven:
ik word zo in andermans armen gedreven.
Dwing me niet langer te leven als een non.'

Ik? In mij was zich het idee stem aan 't geven
dat ik haar vast wel voor mij winnen kon!
Mooi dat net die avond de kermis begon ...